Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Η μεσαιωνική τοσκάνη - San Gimignano

Τις δύο τελευταίες δεκαετίες η επαρχία της Τοσκάνης έχει μπει ανάμεσα στους δημοφιλέστερους προορισμούς του κόσμου, η μοναδική φύση, οι μεσαιωνικές πόλεις και ο γαστριμαργικός τουρισμός έλκουν εκατομύρια τουρίστες.
Το San Gimignano ένα από τα χαρακτηριστικότερα χωριά της τοσκανικής περιφέρειας δεν κατάφερε να ξεφύγει από το ρεύμα.
Παρ΄όλα αυτά μια βόλτα στον μεσαιωνικό αυτόν οικισμό, μεταφέρει τον επισκέπτη πραγματικά πίσω στον χρόνο.
Στάση για έναν καφέ, ένα ποτήρι chianti, περιήγηση στα σοκάκια, τέλος οι πείφιμοι πύργοι σήμα κατατεθέν της πόλης
Ένα must για τους λάτρεις της Ιταλίας
Περισσότερα σε λίγο......

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Βαρκελώνη Μέρος 3 (Part 3)

La pedrera

Πηγή:  Wikipedia    Η Κάζα Μιλά (Casa Milà), γνωστή και ως lα pedrera (καταλανικά για το «λατομείο») είναι πολυκατοικία σχεδιασμένη από τον Αντόνι Γκαουντί μεταξύ του 1906 και 1910, ενώ επίσημα ολοκληρώθηκε το 1912. Ονομάστηκε "Κάζα Μιλά" γιατί το κτίριο κατασκευάστηκε ως σπίτι για την εύπορη οικογένεια Μιλά. Βρίσκεται στην οδο Passeig de Gràcia No. 92 (στη διασταύρωση με την οδό Carrer de Provença) στην γειτονιά Eixample της Βαρκελώνης.


Απέναντι από την πολυκατοικία

Θεωρείται πρωτοποριακή ως προς τις ανέσεις στην σύγχρονη δόμηση. Διαθέτη έναν τέλειο εξαερισμό όπως και ένα υπόγειο γκαράζ. Η κατασκευή είναι ένας συνδυασμός σιδεροκατασκευης και μπετόν. Ενώ στο εσωτερικό του έχει προσέξει και την παραμικρή λεπτομέρεια, από τα πόμολα στις πόρτες μέχρι τα φωτιστικά που φέρουν την σφραγίδα της ευφυΐας του Γκαουντί.Ακόμη ένας εντυπωσιακά σουρεαλιστικός χώρος με γλυπτά είναι και η στέγη του κτιρίου. Ο συνδιασμός της εκκεντρικότητας του κτιρίου με τα μεσοαστικά συντηρητικά έπιπλα στο εσωτερικό του, δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα αντίθεση ανάμεσα στην εκκεντρικότητα του μοντερνισμού και τη σοβαρότητα της εποχής του 19ου αιώνα. Ήταν το τελευταίο αστικό έργο του πριν αφιερωθεί αποκλειστικά στην Σαγράδα Φαμίλια. Ανακαινισμένο στο πρότερο μεγαλέιο του το 1996 μετά από χρόνια εγκατάληψης, το Πεδρέρα στεγάζει σήμερα ένα μουσείο αφιερωμένο στον Γκαουντί, το εκθεσιακό κέντρο του Καϊσα ντε Καταλούνια, ένα επιπλωμένο διαμέρισμα μουσείο, καθώς και ιδιωτικές κατοικίες που κατοικούνται από απογόνους τον αρχικών κατοίκων.



Έξω από την Pedrera 



Εκείνο το χρονικό διάστημα ο Αντόνιο Γκαουντί είχε οικοδομήσει αρκετά κτίρια που του είχαν ζητηθεί από εύπορες οικογένειες, καθώς ήταν ήδη γνωστός για την Σαγράδα Φαμίλια, για τους πολυελέους στους δρόμους με στοιχεία μοντερνισμού κ.α .Συγκεκριμένα η Πεδρέρα ποτέ δεν άρεσε στην οικογένεια Μιλά, αντιθέτως σήμερα το επισκέπτονται καθημερινά ορδές τουριστών θαυμάζοντας αυτό το περίτεχνο κτίριο.



Είσοδος της πολυκατοικίας



Λεπτομέρεια από το εσωτερικό του σπιτιού.
Περισσότερες πληροφορίες http://www.lapedreraeducacio.org/flash.htm

Sangria στη παραλία



Μετά τις Las Ramblas

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

ELS QUATRE GATS - Must see

Βαρκελώνη Μέρος 2 (Part 2)

Πολυκατοικίες στο κέντρο της Βαρκελώνης (όχι το ιστορικό).  Λίγο πιο πέρα μία κυρία ντυμένη με εκρού ταγεράκι γύρω στα εβδομήντα έκανε βόλτα με το σκύλο της,  Πολύ σικ!






Κάπου εκεί κοντά είδαμε ένα πολύ ωραίο βιβλιοπωλείο με βιβλία αρχιτεκτονικής, ειδικά της Βαρκελώνης.
Οι βιτρίνες με τα ρούχα και τα αξεσουάρ με άφησαν αδιάφορη.   Τίποτα το ενδιαφέρον!  Αντίθετα βιτρίνες με πράγματα για το σπίτι ήταν πολύ συμπαθητικές.




Μετά από πολύωρο περπάτημα, ώρα για ένα καφέ.  Πολύ ωραίος και φθηνός ο καφές στη Βαρκελώνη.  Το νερό, όπως στις περισσότερες χώρες, ήταν ακριβό.

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Γαστριμαργικό καλοκαιράκι

Τα μεσημέρια του καλοκαιριού και , κυρίως τα βράδια , είναι πάντα συνδεδεμένα με τις γαστρονομικές μας συνήθειες. Τα φαγητά του χειμώνα , τώρα αντικαθίστανται  από άλλα φαγητά. Είναι αδύνατο να ανοίξεις κουζίνες και φούρνους, σάλτσες και βαριά κρέατα.
Μεσημέρι Αυγούστου, και μετά το μπάνιο, στο ψυγείο υπάρχουν πάντα ρόκα, ντοματίνια, φρέσκο τυρί για μια δροσερή σαλάτα. Μπορεί να υπάρχει λίγο προσούτο, κρητικό κριθαροκούλουρο, που με αγνό ελαιόλαδο κάνει για υπέροχές μπρουσκέτες, παγωμένη μαλαγουζιά από το ψυγείο.
Α! να και το δροσερό καρπουζάκι, παγωτάκι μαστίχα με μπόλικο γλυκό του κουταλιού από πάνω.
Απογευματάκι και το πρόσωπο και το κορμί να καίει από την ηλιοθεραπεία, στη βεράντα με τα μαγιώ και τις πετσέτες απλωμένες, με ένα ποτήρι κρασάκι στο χέρι θα τρώμε τα φαγητά του καλοκαιρίου και θα σχεδιάζουμε το χειμώνα.
Όταν είμαστε στην πρωτεύουσα, θέλουμε να τα παρατήσουμε όλα και να πάμε στο νησάκι, όταν είμαστε στο νησάκι το μόνο που σκεφτόμαστε είναι τι θα κάνουμε όταν γυρίσουμε στην πόλη.
Πάνω απ όλα όμως, τώρα που οι διακοπές φτάνουν στο τέλος τους, πλάθουμε με τη φαντασία μας τα σενάρια για το επόμενο καλοκαίρι, ένα κυκλαδίτικό βουνό, μια κατάλευκη χώρα, μια υπέροχη παραλία, φίλοι και πολλά αγαπημένα πρόσωπα δίπλα μας.
Καλό χειμώνα

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Η δυστυχία του να σαι Ελληνας

Γυρίζοντας κάθε χρόνο από τις διακοπές στο εσωτερικό της χώρας, δυστυχώς συνειδητοποιώ όλο και πιο πολύ πως ζούμε σε μια από τις ωραιότερες χώρες του κόσμου, με ανείπωτες ομορφιές, θαυμάσιο κλίμα, αξιοθαύμαστο πολιτισμό, ΑΛΛΑ ΤΟΣΟ ΚΑΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!!
Όσο και αν οι πολιτικοί μας διαβεβαιώνουν κάθε φορά πως ο τουρισμός "η βαριά βιομηχανία της χώρας" (τρομάρα μας), βελτιώνεται κάθε χρόνο και βρίσκεται σε υψηλότατο επίπεδο, ένα ολιγοήμερο ταξίδι στο εξωτερικό, σε τόπους λιγοτερο όμορφους από τους δικούς μας, με απογοητεύει, με μελαγχολεί, με θυμώνει.
Και κάθε χρόνο τα ίδια αναπάντητα ΓΙΑΤΙ αναδύονται
Γιατί είμαστε η ΜΟΝΗ πρωτεύουσα της Ευρώπης που δεν σέβεται το ιστορικό της κέντρο, (ή ότι απέμεινε απ΄αυτό), έχει υποβαθμίσει τόσο πολύ τη ζωή εκεί, τις αρχαιότητες και τα νεοκλασσικά σπίτια (όσα δεν καταστράφηκαν από τη βουλημία του κωλο νεοέλληνα) και το έχει μετατρέψει σε άθλιο σκουπιδότοπο ψυχών, ναρκομανών που τρυπιούνται στη μέση του δρόμο και δύστυχων παράνομων μεταναστών που για να συντηρηθούν έχουν μετατραπεί σε αγέλες άγριων κλεφτών και κακοποιών, κάνοντας το κέντρο άβατο για τον άτυχο τουρίστα? που γίνεται αυτό? στο ιστορικό κέντρο του Λονδίνου, της Ρώμης, του Παρισιού? που? Γιατί συνεχίζουμε να τους ψηφίζουμε αφού δεν κάνουν τίποτα γι ΄αυτό?
Γιατί αφού η Ελλάδα διαθέτει την πιο πλούσια την πιο θρεπτική την πιο δημιουγική μεσογειακή γαστρονομία, εν τουτοίς δε διαθέτει ΟΥΤΕ ΕΝΑ εστιατόριο με αστέρια michellin,  ενώ διαθέτουν χώρες όπως η Πολωνία, η Τσεχία ή η Φιλανδία? πρέπει ο γαστρονομικός τουρισμός της Ελλάδας να είναι μηδενικός, σε σχέση με άλλες μεσογειακές χώρες όπως η Ιταλία ή η Ισπανία?
Γιατί στα Ελληνικά εστιατόρια είναι πανάκριβα (διπλάσιες και καμμιά φορά τριπλάσιες τιμές από ότι στο εξωτερκό) το Service είναι αποδεδειγμένα κακό με αποκορύφωμα το περιφημο σερβίρισμα μερίδας "ξου" (δηλαδή μικρότερης) για τον τουρίστα και "σου" δηλαδή κανονικής για τον ντόπιο?
Γιατί οι Ελληνες ταξιτζήδες είναι οι πιο άξεστοι, θρασείς και βρομιάριδες της Ευρώπης? Δεν κόβουν αποδείξεις και σε κοιτούν με μισό μάτι αν ζητήσεις? Κλέβουν στο ταξίμετρο (η Ελλάδα έχει καταρεζιλευτεί διεθνώς από τις καταγγελίες τουριστών) και χρεώνουν ότι θέλουν? Δεν έχω την απαίτηση φυσικά να μπορούν να αρθρώσουν καμιά λέξη στα Αγγλικά. Επαθα όταν στο Παρίσι είδα ταξιτζίδες να οδηγούν φορώντας γραβάτα (αλλά ξέχασα αυτοί είναι φλώροι ενώ οι δικοί μας άντρες)
Γιατί τα Ελληνικά νησιά, που αποδεδειγμένα τραβούν το βάρος της τουριστικής κίνησης, έχουν τόσο ελλειπείς υποδομές ακόμα και στα πιο απλά πράγματα?. Είναι τόσο δύσκολο να υπάρχουν δημόσια τηλέφωνα με τηλεκάρτες που να λειτουργούν? ΑΤΜ που να μην είναι χαλασμένα και να έχουν  πάντα χρήματα , κατά τους τουριστικούς μήνες? δημοτικές υπηρεσίες καθαριότητας επαρκείς έτσι ώστε νησιά όπως η Μύκονος να μη μοιάζουν με σκουπιδότοπους? τράπεζες και υπηρεσίες εξυπηρέτησης του πολίτη να λειτουργούν και Σάββατα και Κυριακές τον Ιούλιο και τον Αύγουστο? είναι δύσκολο να υπάρχει στοιχειώδης μέριμνα ώστε μην υπάρχουν διακοπές υδροδότησης και ρεύματος το καλοκαίρι?
Γιατί το Αθηναϊκό μετρό, το μόνο και το τελευταίο δείγμα πολιτισμένης λειτουργίας και καθαριότητας στην ταλαιπωρημένη πρωτεύουσα να μην λειτουργεί, έστω και με αραιά δρομολόγια τις μεταμεσονύκτιες ώρες? πως μπορεί αυτό να γίνεται στο βερολίνο και εδώ όχι?
Γιατί η ψωροκώσταινα που ζούμε, να είναι Η ΜΟΝΗ στην Ευρώπη με σιδηροδρομικό δύκτυο που παραπέμπει στις αρχές του 19ου αιώνα? τη στιγμή που όλοι οι Ευρωπαίοι στρέφονται στο τραίνο σαν το ασφαλέστερο, γρηγορότερο, πιο άνετο μέσο μεταφοράς, αλήθεια που είναι τα δικά μας τρένα? Πόσο πρωτόγονος είναι ο μεγαλύτερος σταθμός της χώρας, ο Σταθμός Λαρίσης σε σχέση με άλλους κετρικούς σταθμούς (όπως πχ ο κεντρίκος σταθμός Termini στη Ρώμη)? γιατί δεν είναι φυλάκή όλοι οι Διοικητές του ΟΣΕ, για τα χάλια του Οργανισμού που έχει γίνει περίγελος διεθνώς?
Γιατί στο Ufizzi, στο μουσείο του Λούβρου, του Βατικανού, του Μονάχου, στην Πινακοθήκη του Λονδίνου, του Πάμπλο Πικάσο στη Βαρκελώνη κλπ υπάρχουν ουρές τουριστών - επισκεπτών επί καθημερινής βάσης, ενώ στο μουσείο την Ακρόπολης (που χάρη στα σαϊνια τους πολιτικους μας έκανε για να χτιστεί σχεδόν έναν αιώνα) δεν υπάρχει καμμιά ουρά? που είναι ο τουρισμός? πως γίνεται ένα μουσείο που εγκαινιάστηκε το 2009 να μην έχει interactive υπηρεσίες? δε θα έπρεπε να υπήρχε μια στοιχειώδης μέριμνα από τους ξεφτίλες τους Υπουργούς πολιτισμού, ώστε να πληρώνονται κανονικά οι εργαζόμενοι στους αρχαιολογικούς χώρους  έτσι ώστε να μην γίνονται απεργίες και να κλείνουν στην μέση του καλοκαιριού? που είναι ο σεβασμός στον ξένο που έρχεται από την άκρη της γης για να δει τα αρχαία μας? γιατί κάτω από τον βράχο της Ακρόπολης, το μικρό εμφιαλωμένο νερό στοίχιζε 1€ και η πορτοκαλάδα 4€? έπρεπε να γίνουν καταγγελίες στα διεθνή δίκτυα για να επέμβει το κράτος? τι Υπηρεσίες υψηλής τεχνολογίας προσφέρουν τα μουσεία μας?
Γιατί το κόστος ελλιμενισμού των ιδιόκτητων πλοίων (κότερα, γιωτ κλπ) στις ελληνικές μαρίνες είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη? είναι αλήθεια ή όχι ότι τα πλοία αυτά (που έχουν επιβάτες κυρίως ευκατάστατους τουρίστες) αράζουν στην Τουρκία? ποιός λογοδοτεί για το συνάλλαγμα που χάνεται? ειναι λογικό μια οικογένεια με δύο παιδιά και ένα αυτοκίνητο να χρειάζεται ένα μηνιάτικο για να ταξιδέψει για διακοπές σε προορισμούς όπως η κρήτη η ρόδος ή η σάμος?
Γιατί,  αφού ο άχρηστος απολίτιστός ο κωλο νεοέλληνας δε συμμορφώνεται με το καλό, δε γίνονται συχνοί έλεγχοι έτσι ώστε να μη συμπεριφέρεται ως τσιφλικάς και ελέω θεού μονάρχης (του στυλ άμα θέλετε δε σας έχω ανάγκη), και να χρεώνει ότι και όπως θέλει, χωρίς να δίνει πουθενά λογαριασμό? τι ρόλο βαράει ο ΣΔΟΕ, ο ΕΟΤ, το υγειονομικό, η νομαρχία? πως είναι δυνατό ένα απλό δωμάτιο δίπλα στη θάλασσα να χρεώνεται 70 και 80€ όταν ξενοδοχείο 3* στη Ρώμη και το Παρίσι και στη Βαρκελώνη δίπλα στα αξιοθέατα, κοστίζει 65-70€ με πρωϊνό? με ποιά λογική μπορεί ιδιώτης να ελέγχει ξαπλώστρες στην παραλία και να μη δίνει πουθενά λογαριασμό, να μη κόβει αποδείξεις, να μην παρέχει υπηρεσίες? ποιος του δίνει το δικαίωμα, επειδή κληρονόμησε από τον παππού του ένα κομμάτι γης στη Σαντορίνη, ή γνωρίζει τον Δήμαρχο και την τοπική αστυνομία στις Σπέτσες, να κάνει ότι θέλει?
Πως είναι δυνατό να νοικιάζουν παράνομα τα σπίτια τους, χώρους ακατάλληλους και βρώμικα άθλια δωμάτια, που όμως έχουν έγκριση από τον ΕΟΤ? ποιοί τους δίνουν τις άδειες? γιατί όλοι αυτοί δε πληρώνουν πουθενά φόρους ενώ όλοι οι υπολοιποι εμείς, μισθωτοί και λοιπά υποζύγια, πληρώνουμε και για την τελευταία δεκάρα που κερδίζουμε? Με ποιά λογική γίνονται καλοκαιρινές "συναυλίες" - αρπαχτές σε τουριστικά μέρη στις οποίες εκδίδονται αθεώρητα εισητήρια και να εισπράτονται δεκάδες χιλιάδες "μαύρα" ευρώ ?
Γιατί δε μας λένε ποιός κερδίζει από το αίσχος στα Μάλλια και τη Χερσόνησσο και το Λαγανά, όπου νεαροί έφηβοι από την Αγγλία ποτίζονται ως μοσχάρια με λίτρα νοθευμένων ποτών και μπόλικα ναρκωτικά, ενώ όλοι οι ντόπιοι εκφράζουν την "αγανάκτηση" τους. Ποιός τους φέρνει? ποιός κάνει τις συμβάσεις με τις low budget εταιρείες? σε ποιών club και Bar μπαίνουν? πόσοι θάνατοι και πόσοι βιασμοί πρέπει να γίνουν για να σταματήσει το ρεζίλι? ποιός νοιάζεται?
Τι να λέμε τώρα...... μάλλον δε θα πάρουμε ποτέ απαντήσεις.....
Τώρα όμως που το καλοσκέφτομαι νομίζω ότι αυτό που με πειράζει περισσότερο είναι η έλλειψη ευγένειας, η μόνιμη αίσθηση ότι αντιμετωπίζομαι ως τεμάχιο στον ίδιο μου τον τόπο.
Αυτά. Τέλος.

Askeli Beach στον Πόρο! Τι κοροϊδία!

Έχουμε δει και καλύτερες παραλίες αλλά τελος πάντων για γρήγορο μπανάκι ήταν ό,τι έπρεπε. 

Η κοροϊδία είναι οι κύριοι που έχουν τις ξαπλώστρες εκεί.  Πιάνουν τις δύο πρώτες σειρές κατά μήκος της παραλίας για τους ενοίκους κοντινού ξενοδοχείου οι οποίοι φτάνουν με την ησυχία τους κατά τις 11 μετά το πρωινό τους κι ήσυχοι ότι έχουν ξαπλώστρα μπροστά. Κι αν τύχει και πας κατά τις 9 το πρωι όπως εμείς, σου λένε "Τι ατυχία, έχουν έρθει άλλοι και τις έχουν πιάσει". Φυσικά δεν τίθεται λόγος για αποδειξούλα που να κατοχυρώνει τη θέση, γιατί απλούστατα κανείς δεν έχει πληρώσει την μπροστινή ξαπλώστρα. Απλώς οι κύριοι που έχουν το μαγαζί το παίζουν πολύ νταήδες και κάνουμε ότι θέλουμε εδώ πέρα που δεν πα΄ να είσαι γεράκος με μαγγούρα, γιαγιάκα που δεν μπορείς να περπατήσεις, ή οικογένεια με τσούρμο τα πιτσιρίκια, καρφάκι δεν τους καίγεται. Οι ξαπλώστρες απλά είναι prive.

Ζήτω η αθάνατη Ελλάς με τους αθάνατους Έλληνες.

ΥΓ.  Οι κύριοι φάγανε καταγγελία στον ΕΟΤ, αλλά γνωρίζοντας τις διαδικασίες στην Ελλάδα αμφιβάλλω αν ποτέ πάει κανείς να ελέγξει.

Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Το κάστρο του Obidos!! η πρώτη εντύπωση

Οι ταξιδιωτικοί οδηγοί οι φωτογραφίες και τα site στο internet δεν μπορούν να περιγράψουν ότι αντικρίσαμε όταν το μικρό peugeot μας πάρκαρε έξω από το κάστρο του obidos!
Η είκονα μαγευτική εκείνο το μεσημέρι του Ιουλίου όταν στο δρόμο από Porto στη Λισαβώνα λίγο μετά τη Leirianαντικρίσαμε το θέαμα που δείχνει η φωτγραφία!!

Πάνω σε ένα λόφο, πανοραμικά και περιτριγυρισμένο από μεσαιωνικά τείχη, το μικρό χωριό του obidos έλαμπε κάτω από το δυνατό  καλοκαιρινό ήλιο.  Κόσμος και κοσμάκης κατέφτανε στην περιοχή για να επισκευτει το κάστρο (obidos: απο τη ρωμαϊκή λέξη obidus που σημαίνει οχυρωμένο κάστρο) που όπως γράφουν οι οδηγοί αποτελεί τουριστικό προορισμό.
Τίς εντυπώσεις  και φωτός μέσα στο Obidos σε επόμενο post.

Βαρκελώνη - Μερος 1 (Part 1)



Αεροδρόμιο El Prat

Το περίεργο με αυτό το αεροδρόμιο είναι ότι όταν βγαίνεις, είτε δεξιά πας είτε αριστερά βγαίνεις στο ίδιο σημείο.  Μας πήρε κανα τέταρτο πήγαινέλα ώσπου να το καταλάβουμε.



Τέντα σε πολυκατοικία στην περιοχή San Antoni. Οχι και πολύ ελκυστική, αλλά αν θες φθηνή λύση...

Ευτυχώς το ξενοδοχείο μας είχε εστιατόριο στο ισόγειο και έτσι την πρώτη βραδιά που ήμασταν πολύ κουρασμένοι φάγαμε ένα καταπληκτικό δείπνο. Όλα τα φαγητά που δοκιμάσαμε ήταν καταπληκτικά αλλά αυτό που μας εντυπωσίασε ήταν η crema catalana.
Μάλλον είναι δημοφιλές το εστιατόριο Market στην Βαρκελώνη γιατί βλέπαμε ουρές ανθρώπων κάθε μέρα.
 


Την επόμενη ημέρα ανακαλύψαμε την αγορά San Antoni και τη Sagrada Familia

Κλειστή αγορά στο San Antoni. Περιμετρικά πωλούνται ρούχα και μέσα τρόφιμα. Είναι πολύ ωραία χωρισμένη σε αλλαντικά, ψάρια, κρέατα, τυριά, γλυκά κι άλλα πολλα. Απίθανες ντόπιες λιχουδιές και ταυτόχρονα bar που μπορείς να φας tapas από τα υλικά που πουλάνε και να πιεις και κανα κρασάκι.

Sagrada familia:  Η πρόσοψη των παθών.
H Sagrada Familia είναι νέο γοτθικός καθεδρικός ναός.  Είναι έργο του Antoni Gaudi, κι άρχισε να χτίζεται το 1882, όμως έμεινε ημιτελής λόγω του θανάτου του αρχιτέκτονα, o οποίος χτυπήθηκε από ένα τραμ. Έτσι είναι ακόμα σε στάδιο κατασκευής κι αναμένεται να τελειώσει το 2026.

Ο ναός αποτελείται από σπειροειδείς πύργους με αφηρημένες μορφές, θρησκευτικά σύμβολα κι σταυρό. Ο ψηλότερος ολοκληρωμένος πύργος είναι 170 μ. 

Το πιο σκούρο τμήμα της Σαγράδα Φαμίλια είναι το πιο παλιό και το πιο λευκό είναι το πιο σύγχρονο. Η εκκλησία είναι γεμάτη από συμβολισμούς εξωτερικά οι οποίοι είναι παρμένοι εκτός από την ιστορία του Ιησού και από την φύση, όπως για παράδειγμα τα καλάθια φρούτων στις κορυφές των πύργων του πιο καινούριου τμήματος.

Έτσι φαντάστηκε ο Gaudi την εκκλησία.  Κρέμασε πουγκάκια με άμμο από σχοινιά ώστε με τη βαρύτητητα να πέφτουν προς τα κάτω. Έβαλε έναν καθρέπτη από κάτω και ο αντικατοπτρισμός ήταν η εκκλησία όπως τη φανταζόταν.